Gdy fiolet przestaje być tylko kolorem...

Dobra koty dziś będzie symbolicznie i trochę o mnie. Sweter który dzisiaj prezentuje ma dla mnie bardzo duże znaczenie i chyba chcę wam coś o tym opowiedzieć. Tak, powiedziałam chyba... wiem.

 

Jakieś 2 lata temu poznałam człowieka. Widzicie uważam, że w każdym człowieku tkwi dobro. Wiele razy się na tym przejechałam, ale nie umiem tego w sobie zabić. Co prowadzi do tego, że nie widzę jak ktoś źle mi życzy albo robi mi krzywdę.

Tamten człowiek (Na szczęście nie mam z człowiekiem kontaktu) usilnie próbował mnie zmienić. Nie mam pojęcia dlaczego. Chciał ze mnie zrobić szarego człowieka, takiego nie wyróżniającego się niczym z tłumu. Jest jeden problem, uwielbiam być sobą w większości przypadków nawet lubię swoje dziwactwa. Ale byłam małą siedemnastolatką, na dodatek bardzo nieśmiałą i łatwo mną było zmanipulować. Ej spokojnie ta historia ma happy end ;) Kontakt z człowiekiem mi się urwał (na szczęście) A ja zaczęłam myśleć... Dużo... I długo...

Stwierdziłam, że nie chcę być jednym z wielu ludzi i zostanę taka jaka jestem. I będę robić to na co mam ochotę. Co prawda ja nie mam głupich pomysłów więc mi się w głowie nie poprzewracało (Przynajmniej nic o tym nie wiem :P) Chcę robić na drutach? Siadam i robię co by ludzie nie mówili (Ja naprawdę nie wiem po tych dwóch latach JAKIM CUDEM ja się mogłam spotkać z negatywnymi opiniami i to nie tylko u rówieśników ale i u dorosłych...) Co więcej zakładam bloga i chwalę się tym na lewo i prawo (dobra przesadziłam tylko na prawo :P) Chcę być ruda? Farbuję się na rudo. Interesuje się jakimś tematem? To zdobywam na ten temat wiedzę, nie zależnie czy ktoś uważa, że ta wiedza jest przydatna czy nie, to moja wiedza. Podoba mi się chłopak ze szkoły? To robię coś więcej niż patrzenie na niego jak cielę na malowane wrota (pozdrawiam swoją drugą połówkę, ja serio się tak gapiłam, jak nie patrzyłeś xD) 

I sweter ten, a dokładniej jego kolor, który naprawdę bardzo lubię, jest trochę symbolem tej przemiany, która we mnie zaszła.Brak strachu (tak właśnie... to był STRACH) by być sobą, tworzyć, intere-sować się światem który mnie otacza. 

Jeszcze jedna rzecz jest wyjątkowa w tym swetrze. Włóczka od Julie Asselin, pierwszy raz dziergałam z włóczki ręcznie farbowanej, i powiem Wam, że kto nie próbował niech spróbuje to cudo nie włóczka, chodzę w tym swetrze od pół roku piorę w pralce, suszę wieszając normalnie a on nawet się nie zmechacił :D A co do wzoru to właściwie projekt własny chociaż ten trójkącik przy dekolcie z jakiegoś obrazka na pinterest ;) 

I jeszcze piosenka. Nie wiem na ile kto przesłuchuje te piosenki, ale tym razem koniecznie. Widziałam ten filmik z pięć razy w przeciągu miesiąca i za każdym razem wzruszam się ta bardzo że muszę wycierać kałużę łez, którą przez przypadek tworzę. Ale to tak piękne, że łzy mi same lecą. Kurde nawet oglądając filmik raz przed pisaniem wpisu drugi raz przed wstawieniem linku siedzę i wycieram oczy :P